Καρυά Αργιθέας Καρδίτσας (παλιά ονομασία Τριζώλο) μετονομάστηκε το 1957 Παλιά η Αργιθέα κατοικούνταν από τους Αθαμάνες αρχαίος λαός και η χώρα των Αθαμάνων λεγόταν Αθαμανία. Το πέτρινο τοξωτό γεφύρι του Τριζώλου, η «Καμάρα», απέχει 3 χλμ. από τη σημερινή γέφυρα της Αγορασιάς του χωριού και 800 μ. από τον κεντρικό δρόμο στη θέση «Βαΐτση», πιθανόν κατασκευάστηκε το 13ο αιώνα. Έχει ύψος 15,5 μ., άνοιγμα τόξου 30 μέτρα. Είναι κατασκευασμένο από πελεκητό ασβεστόλιθο και είναι θεμελιωμένο στο βράχο. Η γέφυρα Τριζόλου είναι το μεγαλύτερο μονότοξο γεφύρι της Θεσσαλίας. Διασώζεται σε καλή κατάσταση. Ο Τριζολιώτης ποταμός διασχίζει την Καρυά σε μήκος 5 χλμ. και καταλήγει στον Αχελώο. Στα δάση της περιοχής η βλάστηση είναι πυκνή. Από τις γύρω κορυφές (κορυφή «Τσούμα», κορυφή «Παλαιομάντρι») η θέα είναι πραγματικά μαγευτική. Άλλα σημεία με ιδιαίτερη θέα είναι ο Προφήτης Ηλίας, οι Άγ. Απόστολοι, το «Κόκκινο Στεφάνι», το «Κάστρο» και το «Άνω Μαντρί» Πολλές οι εκκλησίες της Καρυάς: Αγιογραφημένες είναι του Αγ. Νικολάου πλακοσκέπαστη στο κέντρο του χωριού γιορτάζει στις 20 Μαΐου και των Αγ. Αποστόλων (προσβάσιμη από χωματόδρομο). Υπάρχουν ακόμη οι ναοί του Προφήτη Ηλία, του Προφήτη Ιωάννη , του Αγ. Γεωργίου κ.λ.π. Η κύρια ενασχόληση των κατοίκων ήταν και είναι η γεωργία και κτηνοτροφία. Κύρια τρόφιμα ήταν τα λαχανικά, κηπευτικά, πατάτες, όσπρια, δημητριακά, το γάλα και τα παράγωγά του (τσαλαφούτι, τυρί, μυτζήθρα, βούτυρο, τραχανάδες κ.α.) και το λιγοστό κρέας. Το σφάξιμο του γουρουνιού εξασφάλιζε το κρέας των Χριστουγέννων, το λίπος, τα λουκάνικα, τις τσιγαρίδες και κρέας αλατισμένο για μερικούς μήνες. Οι πίτες (τραχανόπιτα, κολοκυθόπιτα, τυρόπιτα, λαχανόπιτα), ο πλαστός (με αλεύρι και καλαμπόκι), η μπατζίνα (με σταρένιο αλεύρι και τυρί), η ζυμαρόπιτα κ.α., συμπεριλαμβάνονταν στο καθημερινό μενού της κάθε οικογένειας. Τα καρύδια τα κεράσια τα κάστανα και πολλά άλλα φρούτα , αποτελούσαν τις βασικές πρώτες ύλες για τη δημιουργία των γλυκών του κουταλιού, με τα οποία κάθε νοικοκυριό υποδέχονταν τους επισκέπτες. Το πράσινο αποτελείτε από ελάτια, καστανιές, κέδρα, πουρνάρια, βελανιδιές, πλατάνια, κρανιές, σφεντάμια, φυλίκια, αγριοτριανταφυλλιές, βάτα, σκάρφη, αγράμπελη, μελισοχόρτι, "χιλιών λογιών βοτάνια και αγριολούλουδα". Τα πανηγύρια της Αργιθέας Ιδιαίτερη αναφορά αξίζει να γίνει στα παραδοσιακά πανηγύρια της Αργιθέας κάθε καλοκαίρι, όταν οι ξενιτεμένοι Αργιθεάτες επιστρέφουν στα χωριά και η πανέμορφη Αργιθέα σφύζει από ζωή. Στα πανηγύρια κυριαρχεί η παραδοσιακή Αργιθεάτικη μουσική με τους τοπικούς λαικούς οργανοπαίχτες, οι τοπικοί χοροί με τις αργές και αρμονικές τους κινήσεις (κλειστός, στα τρία, τσάμικος κ.α.) και η φιλοξενία των κατοίκων. Η Καρυά (Τριζόλο) σέρνει πρώτη το χορό των πανηγυριών της Αργιθέας προς τιμήν του Αγίου Νικολάου του Νέου (20 Μαΐου) και ακολουθούν δεκάδες πανηγύρια.

Μερικά από τα επώνυμα των κατοίκων του χωριού Καρυά Καρδίτσας Ζουμπουρλής - Δήμος - Θανασιάς - Καλλιώρας - Κατσίκης - Κουτσοχρήστος - Κραμποκούκης -Κωσταρέλος - Μάσσας -Μαυραντζάς - Μπέκας - Μπουκουβάλας - Νιζάμης - Πανάγος - Παππάς - Πατσιαούρας - Σακαρίκος - Τριζμπιώτης -Χουσιάδας-Χύτας Οι Λαϊκοί Οργανοπαίκτες στην Καρυά (Τριζόλο) Από το βιβλίο της Σούλας Τόσκα - Καμπα ''Λαογραφικά Αργθέας'' Αθήνα 1981 Πανάγος Φώτης (βιολί) - Πανάγος Μήτσος (βιολί τραγούδι) - Πανάγος Σεραφείμ (ντέφι) - Ζουμπουρλής Απόστολος (βιολί) - Θεμιστοκλής Μούτσιος ή Κουτσοχρήστος (κλαρίνο) - Αχιλέας Μούτσιος (βιολί) - Πανάγος Νίκος (βιολί-τραγούδι) - Κωσταρέλος Κώστας (νταούλι) - Μπέκας Χρήστος (κιθάρα τραγούδι) Κωσταρέλος Δημήτριος (βιολί) - Καλλιώρας Γεώργιος (βιολί) - Σακαρίκος Θεοδόσης (βιολί) -Κωσταρέλος Βασίλης (κλαρίνο) - Κωσταρέλος Κώστας (κιθάρα) Κωσταρέλος Χριστόδουλος (τραγούδι) Οικογένεια Μπουκουβάλα = Επώνυμο αρματολικής οικογένειας των Αγράφων Το γένος των Μπουκουβαλαίων καταγόταν απο το Σακαρέσι (σημερινό Περδικάκι) του Βάλτου της Αιτωλοακαρνανίας και απο εκεί όπως μαρτυρούν οι πηγές ήλθαν ακι εγκαταστάθηκαν στο χωριό Αργύρι της Αργιθέας.Πολοί απόγονοι των Μπουκουβαλαίων βρίσκονται μέχρι σήμερα στην Αργιθέαιδιαίτερα στο χωριό Καρυά (Τριζόλο) Από το 1770-1820 το αρματολίκι των Αγράφων κρατούσαν οι Μπουκουβαλαίοι που για πολλά χρόνια έχοντας το στρατηγείο τους στα χωριά της Αργιθέας έδωσαν σκληρές μάχες εναντίων των κατακτητών. Στη μάχη στα Κουμπουριανά ο Γιάννης Μπουκουβάλας τσάκισε κυριολεκτικά τους Τούρκους και η λαϊκή μούσα τον αποθανάτισε με το τραγούδι; Μάννα με καταράστηκε, βαριά κατάρα μούπε: << ολημερούλα πόλεμο, το βράδυ καραούλι..>>Νάμουν αηδόνι στην Οξυά και πέρδικα στο Βλάσι Νάμουν μια ασπροπέρδικα στα πλάγια τουΠετρίλουστα πλάγια και στα πετρωτά και στις κοντοραχούλες να σηκώνουμαν τ’ αποταχύ δυ’ ώρες πρίν ξημερώση ν’ ακουρμαστώ τον πόλεμο, πώς πολεμούν οι κλέφτεςοι κλέφτες οι αρματολοί κι’ ο Γιάννης Μπουκουβάλας στόν πάτω στα Κουμπουριανά μπροστά στην παναγία, Γεώργο Χαϊντούτη φώναξε τ΄Αλέξη Τραγουδάκη; << Βάλε φωτιά στην εκκλησιά κάψτε τους Τούρκους μέσα.χίλια φλουριά να της χρωστώ καινούργια να την κάνω>> Ο Μπουκουβάλας χούγιαξε του Γεώργου Χαϊντούτη. Τον λόγο δεν απόσωσε τον λόγο δεν απούπε, Βλέπουν τους Τούρκους πόφευγαν, βλέπουν τους Αρβανίτες. Τι ναν ο αχός που ακούεται κι η ταραχή η μεγάλη. Μήνα βουβάλια σφάζονται; μήνα θεριά μαλλόνουν; Ούτε βουβάλια σφάζονται κι ούτε θεριά μαλλόνουν Ο Μπουκουβάλας πολεμάει με χίλιους πεντακόσιους Μπουκουβάλας Δήμος (1715-1780) Γενάρχης της ονομαστής οικογένειας αρματολών από τα Άγραφα. Πήρε μέρος στο κίνημα του 1769. Αρματολός του Βάλτου, θρυλική μορφή της κλεφτουριάς κατά τον 18ο αιώνα. Τον θάνατό του τον ψάλλει ακόμη ο ελληνικός λαός στο δημοτικό τραγούδι:"Εγέρασα μωρέ παιδιά, σαράντα χρόνια κλέφτης".